Reichiaans ademwerk

De ademhaling is een machine die zuurstof omzet in energie en energie in leven. Optimaal ademen is optimaal leven. Gering ademen is gering leven en niet meer ademen de dood. Gedurende ons leven hebben we naast mooie ervaringen ook minder mooie dingen ervaren. Bij voorbeeld een tekort van iets in een bepaalde periode van ons leven zoals aandacht, warmte, liefde, enz. Sommige van die ervaringen worden door het leven zelf opgelost. Als de ervaringen echter traumatisch zijn, zetten ze zich vast in het lichaam als spierpantsers. Het lichaam koos op dat moment de beste optie om iets te vermijden of iets na te streven. Het zette zich letterlijk schrap om erger te voorkomen. Deze pantsers zitten als lichaamsgeheugen in het weefsel en beperken ons o.a. om optimaal te ademen. Het beperkt ons in het vrij laten stromen van onze energie. Optimaal is dat de ademhaling ontspannen en moeiteloos verloopt, door het hele gebied. Als we kijken naar de ademhaling van een pasgeboren baby zien we de ideale situatie. Bijna het volledige lichaam maakt deel uit van de ademhaling. Reichiaans ademwerk werkt met zeven spierpantsers rond de volgende gebieden: ogen, kaak & mond, nek & schouders, borst, middenrif, onderbuik en bekken. Door de gebieden een voor een los te maken ontstaat een natuurlijke stroom van energie die terug te vinden is in de kwaliteit van de ademhaling.

De Uitstroomfase

Een belangrijke fase in het ademproces dient zich aan nadat het actieve ademgedeelte voelt afgerond. Deze fase wordt ook wel de uitstroomfase genoemd. Bijna elke sessie kent een hoogtepunt vaak door middel van een ontlading, maar soms ook als een gevoel dat het 'klaar' is. Je voelt dan alle uitgaande energie in je lichaam stromen. Werd je in het actieve gedeelte geconfronteerd met datgene wat vast zit, in dit gedeelte kun je contact maken met dat wat stroomt en de tintelingen overal toelaten. Uitgaande energie geeft een aangenaam gevoel van welzijn, een gevoel van plezier, geluk, rust en vrede. Het is aan te bevelen daar ruim de tijd voor te nemen en er uitgebreid van te genieten. Hoe meer de uitgaande energie op dat moment vrijer in jou kan stromen, hoe meer deze jou kan vertellen wat belangrijk voor je is. Vaak geeft dat inzichten in hoe je onbewust met je leven bent om gegaan en het vorm hebt gegeven. Je kunt dan beter begrijpen waarom je bent zoals je nu bent en waarom je leven is zoals het nu is. Dit wordt vaak verduidelijkt door bepaalde dominante, meestal negatieve gedachten die naar voren komen, waarvan je je niet eerder bewust was. De meest voorkomende zijn: ' ík ben niet okay', 'niemand begrijpt me', 'het leven is een strijd', 'ík ben niet goed genoeg', 'ze moeten altijd mij hebben', enzovoort. Het ontdekken van deze gehypnotiseerde gedachten en het onthypnotiseren daarvan geeft een enorme bevrijding. Soms komt het ook voor dat tijdens de uitstroomfase van een ademsessie mensen van het ene op het andere moment precies weten wat ze voortaan wel en niet willen in hun leven. Dit weten ontstaat naar mijn mening niet vanuit de ratio. Want echt voelen en weten wat je wilt, komt uit de innerlijke bron. Dan voel je : 'ik ben anders', niet beter of slechter, maar anders in de zin van dat je niet zo bent als de ander, je voelt dat je uniek bent. Hiermee druk je je onvervalste echtheid en je onvergelijkbare uniek-zijn uit als een deel van het geheel.

Adembevrijding

Bij Reichiaans Ademwerk ligt men dikwijls de nadruk op het loslaten van datgene wat men vasthoudt. Ik ben daar niet altijd een voorstander van. Het accent ligt dan meer op de uitademing dan op de inademing. De klemtoon bij het uitademen ligt vooral op het laten 'zakken' van de energie. Energie die naar beneden gaat geeft gronding en dus vertrouwen. Als we iemand vooral uit laten ademen, vragen we die persoon uiteindelijk om meer vertrouwen te hebben. We zien dan ook dat iemand ontspannen wordt en zich meer op zijn gemak gaat voelen. Hierbij bieden we de persoon in kwestie de mogelijkheid om de situatie te houden zoals hij is. Daar is natuurlijk niets mis mee. Maar iemand wordt daarmee niet uitgenodigd om contact te maken met datgene wat speelt. Daarom is het wat mij betreft verstandig om eerst de inademing op te bouwen in plaats van te leren loslaten. Inademen wordt vaak gekoppeld aan angst, pijn en dood. Merkwaardig als we weten dat inademen leven is en uitademen dood. Dit komt omdat de eerste inademing na onze geboorte een angstige en vooral pijnlijke ervaring is geweest. We zijn toen blijkbaar gaan geloven dat inademen angst en pijn betekent. Vandaar dat we niet meer aanwezig durven zijn als we voluit inademen. In een reichiaanse-sessie waar de nadruk op het inademen ligt kan de angst en pijn van die eerste ademhaling weer gevoeld worden. Daar door heen ademen terwijl je er volledig bij blijft kan een aangrijpende gebeurtenis zijn. Op het moment dat wat onbewust was bewust wordt, vindt adembevrijding plaats. Het lichaam geeft vaak schokkend en schuddend haar verzet op en de adem herneemt met een diepe zucht haar oorspronkelijke ruimte weer in. Er is nu echter een totaal andere manier van ademen te zien. De ademhaling is golvend, veel intenser en levendiger. Maar het grootste verschil is dat degene die ademt er nu duidelijk plezier in heeft. Adembevrijding kan echter ook geleidelijk tot stand komen in een aantal sessies zonder dat er een aanwijsbaar moment is

Weerstand

Simpel gezegd is ieder menselijk probleem terug te voeren naar verzet tegen datgene wat niet wáár mag zijn. Het is een poging om ons te onttrekken aan de ervaring die er op dat moment is. Uiteindelijk is verzet het enige menselijk probleem dat bestaat. Verzetten doen we veelal door onze ademhaling te onderdrukken. Hiermee verdwijnt dat wat niet wáár mag zijn naar de duisternis van het onderbewuste. Met Reichiaans Ademwerk wordt gevraagd om continu door te ademen, zonder pauzes. Hiermee wordt als het ware een speciale conditie geschapen die ons bewust probeert te maken van ons onderbewuste. Waardoor dat wat nooit wáár mocht zijn en ons verzet er tegen weer zichtbaar wordt. Dan blijkt dat we ons nog altijd vrijwel op dezelfde manier verzetten als voorheen. Het merkwaardige hiervan is dat we net als toen niet weten dat we het doen. En omdat we het niet weten kunnen we het ook niet stoppen. De therapeut probeert je verzet niet te vermijden of te negeren, maar helpt je in te zien hoe en waarom je dat doet. Zo gauw je beseft dat je weerstand biedt tegen aspecten van jezelf, word je verzet langzaam minder. Dan kan je een begin maken met het in contact komen met datgene waar je je al die tijd tegen verzet hebt. Alle pogingen om daar direct mee in contact te komen zonder rekening te houden met je weerstanden lopen op niets uit. Omdat er aan de werkelijke oorzaak van het probleem wordt voorbij gegaan. De volgende uitingen van verzet kom ik regelmatig tegen in sessies: wegzakken en stoppen met ademen. In slaap vallen. Niet volledig uitademen. Duwen op de uitademing of geluiden daarbij maken. Stokkerig of stotend ademhalen. Niet voldoende tijd nemen voor de inademing. Ogen steeds openen. Alsmaar geeuwen, overal krabben, lachen, moeheid. Verkrampingen in handen, mond en benen. Tijdens de sessie voortdurend aangeven wat je wenst en niet wenst van de therapeut. De strijd aangaan met de therapeut als die niet ingaat op je wensen, of als je denkt dat die jou iets afpakt. Letterlijk weglopen of smoesjes verzinnen om niet meer te komen, of gewoon zonder iets te laten weten wegblijven en afspraken niet meer nakomen.

Verdringing

Je kunt persoonlijke ontwikkeling zien als een proces van opvoeding tot een persoonlijkheid. Maar opvoeden gaat ook vaak gepaard met aanpassing en verdringing. De meeste van ons hebben in die periode forse aanpassingen moeten doen. Want wij zijn in dit proces puur afhankelijk van onze opvoeders. Niet alleen van fysieke voeding zoals eten en drinken, maar ook van emotionele voeding zoals liefde en aandacht. Wanneer deze behoeften regelmatig worden ontzegd, gaan we de pijn van het gemis verdringen. De pijn is hiermee niet weg, maar wordt niet meer gevoeld en gaat nu een eigen leven leiden buiten het bewustzijn om en oefent daar een voortdurende druk uit. Deze verdringing gebeurt niet bewust, maar is een automatische reactie van het hele organisme. Met als resultaat een verkrampte persoonlijkheid. Tegen de tijd dat we ons bewust worden van deze verkramping ervaren we het als beklemmend en verstikkend en voelen we ons vervreemd van onszelf. Op dit niveau richten we ons voornamelijk op die verdrongen, verkrampte aspecten van ons persoonlijkheid

Adem & Bewustzijn

Voordat Wilhelm Reich hier in het Westen de adem als psycho-spirituele werkwijze ontdekte, werd het in het Oosten al duizenden jaren gebruikt door yogi's om tot een hoger bewustzijnsniveau te komen. Door de eeuwen heen is het wereldwijd in alle culturen toegepast als middel om denkbeeldige grenzen te overstijgen. Ook in mijn praktijk is de adem het centrale middelpunt waar het om draait. Ik kan me geen methode voorstellen die zoveel effect heeft op zowel persoonlijk als op spiritueel niveau. De adem is een buitengewoon krachtige middel, wat andere methoden overbodig maakt. De adem is tevens ons grootste communicatiemiddel. Zij verbindt onze binnenwereld met de buitenwereld. We denken bij communicatie vaak meteen aan woorden. Maar woorden kunnen valstrikken worden. We moeten er voor waken dat bewustzijnsontwikkeling niet gaat leiden naar nog meer grenzen. Overigens bestaat er geen enkele aanleiding om aan te nemen dat er een grens bestaat tussen onze binnen-en buitenwereld. De buitenwereld weerspiegelt onze binnenwereld. Daarom hoeft de wereld niet te veranderen, wij moeten veranderen. De wereld zit niet gecompliceerd in elkaar, maar wij. Politici, autoriteiten, grote organisaties of bedrijven vormen geen hindernis naar een menselijker en liefdevollere wereld, wij staan zelf in de weg.

Lichaam & Geest

Lichaam en geest zijn één eenheid. Biologisch gezien bestaat er geen enkele reden om daar aan te twijfelen, maar psychologisch gezien wel. Psychologie is een wetenschap die onderzoek doet naar de geest om zo het gedrag van de mens te doorgronden. In de psychologie komt het lichaam niet aan de orde. Het woord 'psych-ologie' geeft aan dat de mens in wezen alleen een geest is en niet een lichaam. Ook in onze westerse samenleving is de grens tussen lichaam en geest nog altijd een fundamenteel uitgangspunt. Maar dat is eigenlijk merkwaardig, want we zijn niet met die grens geboren. Lichaam en geest zijn niet twee, het zijn twee delen van één geheel. Waarom hebben we ons lichaam dan van onze geest losgekoppeld? Wat mij betreft begint dit al in onze vroegste jeugd. Voor een kind is het lichaam immers de eerste bron van alle pijn en confrontaties met de ouders. Het heeft allemaal te maken met je bordje leeg eten en het op het potje doen. In die periode gaat het kind lichaam en geest ontkoppelen. En tegen de tijd dat het volwassen is heeft het definitief afscheid genomen van het lichaam. Het lichaam is een vreemd gebied geworden, bijna net zo vreemd als de buitenwereld. De grens tussen lichaam en geest is een feit. De mens identificeert zich nu volledig met zijn hoofd. Het komt zelfs zover dat hij vanuit zijn hoofd gaat leven. Dan gaat iemand met zijn verstand voorschrijven wat het lichaam wel of niet moet doen.

Pulsering

Als we een amoebe onder een microscoop bekijken, dan zien we dat dit eencellige wezentje voortdurend samentrekt en uitreikt in een ritmische beweging. Normaal gesproken kan de amoebe ongehinderd uitreiken, zoals bij het uitreiken naar voedsel. Maar bij gevaar van buitenaf trekt het zich samen. Een mens reageert net eender, naast het uitzetten en inkrimpen van onze ademhaling vind op een dieper niveau in ons lichaam ook een ritme plaats van uitreiken en samentrekken. Dit ritme is overal voelbaar op het lichaam. Alles wat er met lichaam en geest gebeurt wordt door dit systeem geregeld. Want lichamelijke en geestelijke symptomen houden altijd verband met elkaar.Als de geest zich kromt, kromt het lichaam zich ook. Doorgaans reiken we uit naar datgene wat aangenaam, belangrijk en interessant is en trekken samen als we ons bedreigd, afgewezen of gekwetst voelen. In ons taalgebruik vinden we veel uitdrukkingen waarin dit wordt weergegeven, zoals: je been stijf houden, een brok in de keel hebben, jezelf in de hand houden, je kiezen op elkaar zetten, je gezicht in de plooi leggen, je schrap zetten, verstijven van schrik, op gespannen voet leven, stijfkoppig zijn, een hart van steen hebben, enzovoort. Ons lichaam heeft het natuurlijke vermogen om datgene wat onaangenaam is niet te voelen. Het doet dat door een bepaald deel van het lichaam samen te trekken, te verkrampen.(pantsering) Daar waar het ritme van de beweging wordt onderbroken ontstaat een blokkade,waardoor we het onaangename gevoel niet meer waarnemen.Maar soms houden we die verkramping zolang vast,dat dit op zich ook een onaangenaam gevoel wordt. Op zo'n moment besluiten we dikwijls om er iets aan te gaan doen.

Aanraking

Door een aanraking kun je geraakt worden. Er bestaat niet alleen een samenhang tussen ademen en gevoel, maar ook tussen aanraken en gevoel. Slechts een enkele aanraking kan een emotioneel proces in gang zetten. Want de zenuwcellen van de huid reageren op elke beweging en verandering die door een aanraking teweeg wordt gebracht. Maar aanraken is ook een levensbehoefte. Naast eten en drinken heeft ieder mens ook aanraking nodig. Want door iemand aan te raken kun je warmte, rust, stabiliteit, aandacht en liefde overbrengen. Wie angst of stress heeft, is zichzelf een beetje kwijtgeraakt. Met aanraking kun je jezelf weer voelen en kun je jezelf weer een plaats geven naast de ander. Hoe meer je met al je aandacht bij een aanraking kunt zijn, hoe meer je bewust wordt van je lichaam. Hoe meer je in je lichaam aanwezig bent , hoe minder je met je mind bezig bent, hoe meer je jezelf kunt zijn. Overigens groeit er meer en meer het besef dat aanraken een gezonde zaak is. Wie aangeraakt wordt zit over het algemeen goed in zijn vel en is hierdoor beter bestand tegen de intensiteit van het leven. Want een aanraking is niet alleen een fysieke weldaad , maar ook een psychologische. Daarom kun je met Reichiaans Ademwerk zowel een fysieke als een psychische weldaad ervaren .

Lichaamsbewustzijn

Veel mensen hebben geen contact met hun lichaam. Dit klinkt misschien vreemd in je oren. Omdat de meeste mensen alleen maar met hun lichaam bezig zijn. Vooral hoe hun lichaam er uitziet is belangrijk, daar doen ze alles voor: gewichts-beheersing, fitness, schoonheidsbehandelingen, lichaamscorrecties,enz. Maar dat betekend jammer genoeg nog niet dat je contact hebt met je lichaam. Immers als ik je vraag bewust te worden van wat er in je lichaam gebeurt, betekent dat eigenlijk dat ik je vraag aanwezig te zijn in het huidige moment. En terwijl je dat doet merk je meteen dat je niet aanwezig bent. Dat je in je hoofd zit, in je gedachten. Door in gedachten te zijn, heb je geen contact met je lichaam en je directe omgeving, dus ook niet met jouw situatie in het huidige moment. Voel je wel contact met je lichaam dan is dit meestal bij pijn , inspanning of belasting. Voordat deze prikkels er waren was er kennelijk niets dat je aandacht trok. Waarom is lichaamscontact zo belangrijk? Als je contact hebt met je lichaam voel je pas echt dat je er bent. Zelfbesef kan alleen bestaan door besef van je lichaam. Via je lichaam leer je jezelf kennen. Is er geen contact met je lichaam dan heeft je verstand de overhand. Dan ken je wel je gedachten, maar niet jezelf. Dan word je leven bepaald door problemen, angsten, zorgen, enzovoort.

De fascia

Fascia is de latijnse naam voor bindweefsel. Het is een fijn vliesachtige weefsel dat organen , spieren en botten omhult en met elkaar verbindt. Fascia bevind zich overal in het lichaam, het is oneindig, er is geen begin en geen eind. De fascia is uiterst gevoelig voor allerlei fysieke en psychische elementen. Hierdoor kan het heel wat spanningen, pijn en trauma’s met zich meedragen. Het lijkt er op dat de toestand van de fascia als het ware een weergave is van iemands geschiedenis. Tijdens een recent wetenschappelijk onderzoek is namelijk ontdekt dat de fascia informatie op kan slaan. Men noemt dit weefselherinnering. De fascia blijkt een lichamelijke database te zijn waar alle fysieke en psychische trauma’s opgeslagen en bewaard worden, buiten ons weten om. Er ontstaat daar een lokale verharding in het weefsel waardoor het zijn veerkracht verliest. Dit kan invloed hebben op ons hele organisme en aanleiding geven tot allerlei lichamelijke en emotionele klachten. Het oneindige karakter van de fascia draagt bij tot de eenheid van het lichaam. Maar zorgt er tevens voor dat deze klachten bijna nooit ontstaan op de plaats waar de fascia verhard is. Vandaar dat bij Reichiaans Ademwerk vrijwel nooit klachtgericht gewerkt wordt. Er wordt getracht de verharding op te sporen en deze tot ontspanning te laten komen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van de ademhaling en subtiel lichaamswerk

Unwinding

Het Engelse woord unwinden betekent afwikkelen, ontknopen, zich ontrollen. Maar je kunt het ook vertalen in, ‘het komen tot de kern van de kwestie’, of jezelf bevrijden. Door je uit de bochten te wringen, waar je je in de loop van je leven in hebt gewrongen. Reichiaans Ademwerk nodigt je uit te voelen waar de schoen precies wringt. Het zal je misschien verbazen dat juist het proces van het er in wringen en de tegenkracht van het er weer uit proberen te wringen, alle spanningen in stand houdt. Mocht je dit eenmaal hebben ervaren dan kun je voelen dat je eigenlijk niets hoeft te doen. Je hoeft alleen maar je lichaam de kans te geven om zichzelf te unwinden, om zichzelf uit de knoop te halen. Je kunt dit zien als een elastiekje dat weer in zijn oude positie komt nadat het is uitgerekt. Misschien heb je het idee dat dit een puur lichamelijk proces is. Maar dikwijls spelen hier ook emotionele factoren een grote rol. Denk bijvoorbeeld aan traumatische ervaringen, zoals het geboorte-trauma's, trauma's uit onze jeugd, het verlies van een dierbare, een levensbedreigende ziekte, een zware operatie , of andere stressvolle situaties. Wanneer het elastiekje weer zijn oorspronkelijke positie inneemt kan de emotionele pijn die het elastiekje gespannen hield ook weer onder bereik komen. Dit proces wordt in de lichaamsgerichte therapie unwinding genoemd. Het is een manier van het lichaam om zich van spanningen te bevrijden Je kunt dit wat mij betreft ook het zelfhelend vermogen van het lichaam noemen

Reichiaans Ademwerk

 

Reichiaans Ademwerk is een vorm van Lichaamsgerichte therapie. Hierbij wordt het lichaam gebruikt als ingang. In het verleden verkrampte het lichaam om zich staande te houden in akelige en angstige situaties. Al deze pijnlijke herinneringen liggen in het lichaam opgeslagen in de vorm van fysieke spierpantsers. Deze pantsers kunnen er uit zien als een verharding in de spier-en bindweefsels of als een zacht kussen , maar ook als over-of ondergewicht. Met Reichiaans Ademwerk wordt over het algemeen gebruik gemaakt van adem, beweging en geluid. Door intensief te ademen, erbij te bewegen en geluid te maken wordt het lichaam geactiveerd emoties en gevoelens die gepaard gaan met oude angstige situaties te uiten en los te laten.Of het nu gaat om emotionele pijn, boosheid, angst, verdriet, plezier, verlangens, gedachten, of wat dan ook, als het kan worden toegelaten, als het er mag zijn, sterker nog het is er, daarom mag het er zijn, krijgt het een plek. Op die manier is het mogelijk om oude frustraties die soms onder het bewustzijnsniveau een eigen leven zijn gaan leiden te verwerken. Dit kan een pijnlijk moment zijn maar tegelijkertijd ook vreugdevol. Het lichaam ontspant wordt zachter en transparanter waardoor de levensenergie weer  beter kan doorstromen. Dit kan een gevoel geven van een bruisende vitaliteit die zich over het gehele lichaam verspreidt. Wat 100 therapeutische gesprekken niet kunnen kan soms één Reichiaanse sessie.

Pantsers

Ieder mens neemt in de loop van de jaren een bepaalde houding aan, een afweerhouding. Reich noemde dit een pantser. Dit pantser biedt bescherming tegen situaties die ons angstig maken of pijn bezorgen. Jammer genoeg kan wat eerst bescherming bood ons later in grote mate beperken. Een pantser ontstaat wanneer een kind in zijn natuurlijke activiteit wordt geremd. Wanneer er echter geen andere uitlaatklep voorhanden is zal het zijn primaire impulsen moeten onderdrukken .Dit onderdrukken gebeurt door spieren te spannen. Loopt de spanning op dan leidt dit tot verkramping van spieren, zodat deze niet meer kunnen ontspannen. Die verkramping zet zich als het ware vast .De meeste mensen hebben de neiging om alles vanuit die verkramping te benaderen.Vandaar uit zal iemand bijvoorbeeld zijn gevoelens van liefde afgemeten, bedachtzaam en gecontroleerd uitdrukken. Maar het strekt zich niet alleen uit tot dit voorbeeld.Want uiteindelijk wordt alles wat wij een probleem noemen veroorzaakt door die verkramping. Globaal wordt dit een pantser genoemd. Bij Reichiaans Ademwerk wordt gewerkt met de zeven pantsers. Het is een krachtige methode om ‘bevroren’ lichaamspantsers te laten ‘ontdooien’ en de energie weer vrij te laten stromen Met ademen, bewegen, aanraken en geluid maken word je uitgenodigd je lichaam te bevrijden van belemmerende verkrampingen. Waardoor de oorspronkelijke levenslust weer terug kan keren.

De geschiedenis

Wilhelm Reich, de grondlegger van de hedendaagse lichaamsgerichte psychotherapie, was een eigenzinnige leerling van Freud. Bij Freud lag het accent op het verbale, zijn clienten konden eindeloos met hem over hun problemen praten, maar konden nooit de diep gewortelde pijn verwerken. Reich was aanvankelijk op dezelfde manier bezig als zijn leermeester. Maar tijdens de gesprekken met zijn clienten nam hij subtiele lichamelijke blokkades waar, die herinneringen in het onderbewuste vastlegden. Hij nam waar dat iedere persoonlijkheid een specifiek ademhalingspatroon heeft om verdrongen gevoelens in het onderbewuste verborgen te houden. Voorts heeft hij in zijn onderzoek naar onze energiehuishouding een brug geslagen tussen psychotherapie en natuurwetenschap. Hij ontdekte dat er een direct verband bestaat tussen onze lichamelijke en geestelijke gezondheid en onze energiehuishouding. Dat er een samenhang is tussen een chronisch energietekort en bepaalde psychische symptomen, zoals bijvoorbeeld depressies. Reich wordt gezien als degene die de ontdekkingen van Freud heeft uitgebreid door het lichaam , beweging, emotionele expressie en interactie in het therapeutische werk in te brengen

Adem & Energie

Niets is zo belangrijk voor onze energievoorziening als de ademhaling. Want met ademen wordt niet alleen zuurstof door ons lichaam getransporteerd, maar ook energie. Die energie gaat op een subtiele wijze als een stroom door ons heen. Wanneer we volledig ademen is er een volledige doorstroming van energie. Hierdoor kunnen we gebruik maken van ons volledig levenspotentieel. Onvolledig ademen daarentegen beperkt ons leven. Is er een volledige doorstroming van energie, dan zijn we volledig in contact met ons gevoel. Maar willen we niet in contact zijn met ons gevoel dan blokkeren we onze ademhaling en daarmee de energiestroming. Bijvoorbeeld tijdens pijnlijke gebeurtenissen in ons leven. Op zo’n moment heeft ons lichaam het vermogen om datgene wat te pijnlijk is, te onderdrukken. Het werpt een barricade op om erger te voorkomen. Waardoor de vrije energiestroom geblokkeerd wordt. Wanneer de energie niet meer stroomt, wordt het pijnlijke gevoel niet meer waargenomen. Dat betekent overigens niet dat het verdwenen is. Het pijnlijke gevoel wordt namelijk opgeslagen als een lichaamsherinnering in het onderbewuste. Maar het zet zich ook vast ook in het bindweefsel en de spieren en belemmert ons zo om volledig te ademen. Op deze wijze sluiten we ons af voor ons gevoel. Wanneer er een permanente pijnlijke situatie is die we willen vermijden zullen we ons permanent afsluiten.
Voor meer publicaties over de ademhaling Klik hier!

Opladen & Ontladen

Opladen (inspanning) is een naar binnen gerichte beweging en ontladen (ontspanning) een naar buiten gerichte beweging. Deze tegenpolen geven een pulserende beweging van contractie en expansie.In principe is inademen een vorm van opladen en uitademen een manier van ontladen. Wanneer de natuurlijke balans tussen deze polen wordt verstoort ontstaat een blokkade. Ontlading kan alleen plaatsvinden als daar energie voor beschikbaar is. Die energie wordt aangemaakt door het opladen (inademen). Met het inademen wordt energie opgewekt en getransporteerd naar de plek waar ze voor ontlading nodig is. Zowel oplading als ontlading gaat gepaard met energiestromingen zowel langs de voor-en achterzijde van het lichaam. De voorzijde staat voor tederheid en de achterzijde voor agressie. Bij elke ontlading zijn beide gevoelens vertegenwoordigt. Opladen geschiedt door middel van de ademhaling en gronding. Dit gaat gepaard met een opgaande beweging, waarbij de ademhaling zich verdiept en het lichaam opgewonden raakt. Bij het ontladen maakt men gebruik van adem, beweging en geluid.. Een ontlading heeft een neerwaartse beweging, die wordt afgegeven aan de aarde. Hoe langer men het ontladen uit kan stellen des te groter de ontlading wordt ervaren

Segmenten & Karakter

Reich ontdekte de samenhang tussen de lichaamshouding van iemand en diens karakter. Hij deelde het lichaam op in zeven gebieden. Deze indeling heeft veel weg van die van het chakrasysteem, hoewel het hier om bio-energie gaat. Hij noemde deze gebieden segmenten. Elk segment bevat spiergroepen,die, als ze ontspannen zijn, energie-impulsen door het lichaam laten stromen. Maar het lichaam heeft ook het vermogen om datgene wat te pijnlijk is te verdringen. Het doet dat door de spieren van het betreffende segment samen te knijpen, waardoor de energiestroom in dat gedeelte onderbroken wordt. Als de bio-energie niet meer stroomt wordt het pijnlijke gevoel niet langer meer waargenomen .Wordt het samengeknepen segment chronisch dan kan dit resulteren in een bepaalde lichaamshouding.We houden daar onze spieren continue krampachtig vast en durven in dat gebied nauwelijks meer te ademen. Alle chronisch samengeknepen segmenten bevatten elk een deel van ons karakter, te samen vormen zij een bepaalde karakterstructuur. Vandaar dat men dit een karakterpantser noemt. Met karakter wordt bedoeld de manier hoe we veelal met onszelf en de omgeving omgaan. Onder pantser wordt verstaan de samentrekking van het spierstelsel

De vijf karakterstructuren

Het model van de karakterstructuren van Reich geeft inzicht in hoe je als kind pijnlijke ervaringen tracht te vermijden. Fysieke en emotionele gebeurtenissen in de beginperiode van je leven zorgen er voor dat je strategieen ontwikkelt om zo pijnloos mogelijk te overleven. Deze strategieen worden na verloop van tijd onbewust. Dat wil zeggen dat je in je latere leven niet eens meer op het idee komt dat je ook anders zou kunnen reageren. Bepaalde jeugdtrauma’s en pijnlijke gebeurtenissen leiden tot specifieke karakterstructuren. Een karakterstructuur bestaat uit een samenhang van lichamelijke en psychische kenmerken, standpunten en gedragspatronen. Het is een noodmaatregel van elk kind om zo goed mogelijk uit de strijd te komen Op basis van deze karakterstructuren is je gedrag en geschiedenis beter te begrijpen. Karakteranalyse is van oorsprong gebaseerd op onderzoek naar psychische afwijkingen, vandaar die afschuwelijke benamingen. Expliciet gebruik van de karakterstructuren kunnen een stempel op iemand drukken, of je in een hokje plaatsen. Bovendien zou iemand dan alles weten over zijn stoornissen, maar niets over zijn mogelijkheden. Toen ik voor het eerst vernam dat ik masochistische trekken had, dacht ik dat er goedl wat mis met mij was. Gelukkig hoorde ik daarna dat ieder mens een karakterstructuur heeft. Om dit te voorkomen is het beter om karakteranalyse impliciet te gebruiken. Daarnaast moet iemand zelf ontdekken hoe hij in elkaar zit, welke mogelijkheden hij heeft en waar zijn kracht ligt
Klik hier voor mijn site over de karakterstructuren

Het vermijden van pijn

We zijn nauwelijks in staat ons lichaam te voelen. Is dit wel het geval dan is dit veelal als het pijn doet. Maar we willen ons lichaam niet voelen als het pijn doet. Precies om die reden gebruiken we pijnstillers. Maar ondanks het gebruik van pijnstillers blijft de pijn nog steeds op de achtergrond aanwezig. Alleen voelen we het niet meer. De pijn is dus niet verdwenen, want ons lichaam bewaart die pijn. Dit geldt evenzeer voor psychische pijn. Ook al doen we er alles aan om ze te ontkennen, de pijn wordt opgeslagen en wacht geduldig tot ze weer wordt aangeraakt. Zo is ons lichaam een opslagplaats geworden voor alle pijn en ervaringen die er nooit hebben mogen zijn.. Een opslagplaats voor chemisch afval. Maar net zoals chemisch afval kan pijn worden verplaatst, verpakt, begraven en vergeten, maar op een dag borrelt het weer naar de oppervlakte van ons leven. En meestal nog giftiger voordat we het dumpten. Dan zien we dat we onszelf voor de gek hebben gehouden . Want aan pijn kunnen we niet ontsnappen. We kunnen er voor weglopen, maar het komt ons achterna Vaak komt het dan te voorschijn in de vorm van een depressie, een ziekte, relatieproblemen, enzovoort.

Het zoeken naar genot

Iedereen is op zoek naar genot. Voor ons is genot de zin van het leven., de reden van ons bestaan, de drijfveer van onze handelingen, de beloning van onze inspanningen, de troost na onze mislukkingen.. We zijn dus voortdurend op zoek naar een toestand. waarin we ons beter voelen. Maar genot is nooit in dit moment. Het leeft altijd in het verleden of in de toekomst. Toch koesteren we de gedachte eraan en zien er voortdurend naar uit. We doen er van alles aan om ons verlangen te bevredigen. Maar het eigenaardige van genot is dat we nooit bevredigd zijn. Soms zijn we weleens verzadigd, maar nooit bevredigd De volgende dag, het volgende uur, het volgende moment, willen we het weer. En het liefst, vaker, beter of sterker. Er is een constante prikkel naar zoetigheid, nicotine, alcohol, eten, drugs, seks, cafeine, slaappillen, enzovoort. Ons lichaam snakt er naar, maar we zijn nooit bevredigd, er komt nooit een eind aan. Hoeveel genot we ook ervaren, het is nooit genoeg. Daarom zijn we altijd bang dat we niet zullen krijgen wat we willen. Het zoeken naar genot is een pijnlijke zaak. Zodra we het vinden kunnen we er nauwelijks nog van genieten, omdat we zo snel mogelijk weer op zoek gaan naar meer. Genot is heel erg pijnlijk. Het chemische afval gaat pruttelen en begint een opwaartse beweging te maken.

Waarom Reichiaans Ademwerk?

De traditionele geestelijke gezondheidszorg houdt zich vooral bezig met de uiterlijke verschijningsvorm. Als je weer netjes in het gareel loopt en je je niet meer problematisch gedraagt, verklaren ze je voor genezen. Dat je onder deze uiterlijke aanpassing je nog steeds uiterst belabberd voelt willen ze over het algemeen niet weten. Want er is immers niets meer aan de hand ! Dat jouw problematiek vaak een uiting is van een zoektocht naar de kern van je wezen, komt in de traditionele geestelijke gezondheidszorg niet of nauwelijks aan de orde. De lichaamsgerichte therapievormen die ik gebruik streven geen aanpassing in compromissen na, maar helpen jou je eigen potentieel te ontwikkelen. Zo kan Reichiaans Ademwerk je helpen je blokkades te laten smelten, je harnas langzaam maar zeker af te leggen en je eigen innerlijke waarheid naar buiten toe te gaan leven. Het zal je voortdurend aanmoedigen om je eigen weg te gaan en geleidelijk aan steeds meer mogelijkheden creeeren om een liefhebbend, bewust en levendig mens te zijn.