Het vermijden van pijn

We zijn nauwelijks in staat ons lichaam te voelen. Is dit wel het geval dan is dit veelal als het pijn doet. Maar we willen ons lichaam niet voelen als het pijn doet. Precies om die reden gebruiken we pijnstillers. Maar ondanks het gebruik van pijnstillers blijft de pijn nog steeds op de achtergrond aanwezig. Alleen voelen we het niet meer. De pijn is dus niet verdwenen, want ons lichaam bewaart die pijn. Dit geldt evenzeer voor psychische pijn. Ook al doen we er alles aan om ze te ontkennen, de pijn wordt opgeslagen en wacht geduldig tot ze weer wordt aangeraakt. Zo is ons lichaam een opslagplaats geworden voor alle pijn en ervaringen die er nooit hebben mogen zijn.. Een opslagplaats voor chemisch afval. Maar net zoals chemisch afval kan pijn worden verplaatst, verpakt, begraven en vergeten, maar op een dag borrelt het weer naar de oppervlakte van ons leven. En meestal nog giftiger voordat we het dumpten. Dan zien we dat we onszelf voor de gek hebben gehouden . Want aan pijn kunnen we niet ontsnappen. We kunnen er voor weglopen, maar het komt ons achterna Vaak komt het dan te voorschijn in de vorm van een depressie, een ziekte, relatieproblemen, enzovoort.